[Nettime-nl] absurd lang verhaal (maar met punchline)

["Ron Peperkamp" <ron@peperkamp.nl>]

Beste Nettimers,

We kunnen het natuurlijk over de preventieve oorlog tegen Irak hebben. Maar
ja dan doen wij weer precies wat de mediaspecialisten in het Pentagon willen
dat wij doen: hoofdschuddend, stampvoetend en/of handenwringend praten over
een preventieve oorlog tegen Irak. Dat doen wij dus maar even niet.

We kunnen het ook over de mysterieuze verdwijning uit het nieuws van die
mysterieuze Anthrax-brieven hebben. Herinneren wij het ons nog: die brieven
waarmee de Amerikanen na 11 september pas echt goed de stuipen op het lijf
werden gejaagd?

Het is immers vanwege deze biologische aanval op onschuldige burgers, dat
het hele thema van massavernietigingswapens opeens bovenaan de politieke
agenda is komen te staan. Maar van welke terroristische cel kwamen deze
brieven nu eigenlijk? Het laatste bericht dat hierover in de Amerikaanse
media is verschenen, maakte gewag van een mogelijke Irakeese oorsprong. Of
nee, toch niet – die Anthrax bleek iets met een Amerikaans laboratorium te
maken te hebben. Toch? Hoe zat dat nou ook al weer?

Inmiddels weten wij hier in Europa dat die Anthrax inderdaad uit het
onderzoekslaboratorium van het Amerikaanse leger zelf afkomstig was. Wij
weten ook hoe een wat al te enthousiaste medewerker van dat laboratorium,
een niet geringe hoeveelheid van het als ultahigh-risk geclassificeerde
materiaal achterover heeft kunnen drukken, en dit met een begeleidend
terroristische dreigbriefje naar een paar onschuldige landgenoten heeft
gestuurd. Wij weten zelfs waarom hij dat gedaan heeft: omdat hij vond dat
opeenvolgende Amerikaanse regeringen de dreiging van
massavernietigingswapens niet serieus nam. Met zijn goedgetimede fake-aanval
wilde hij ervoor zorgen dat, in het kader van de terroristenbestrijding, er
grotere budgetten voor zijn laboratorium beschikbaar zouden komen. Hetgeen
dus ook prompt geschiedde...

Over de verpletterende les die deze geschiedenis ons leert, hoeven we het
natuurlijk niet te hebben. En ook niet over het verpletterende cynisme
waarmee de dreiging vervolgens is geëxternaliseerd, want dat is ons allen
hier bekend. Nee, we hoeven het zelfs niet te hebben over de totale
afwezigheid van dit toch alleszins opzienbarende verhaal, in de zo geroemde
vrije media aan de andere kant van wat wij inmiddels wel als de Atlantische
kloof mogen aanduiden. Zó afwezig, dat zelfs de door mij zeer bewonderde
NRC-correspondent Marc Chavannes, onlang wist te melden dat de oorsprong van
die Anthrax nog altijd niet was opgehelderd...

Misschien moeten we het dan hebben over die voorspelling van een half jaar
geleden. Weten we het nog? Die absurde suggestie dat binnen een half jaar
onze F16’s in Afghanistan niet louter foto’s zouden schieten, maar gewoon
onder Amerikaans commando bommen gaan bezorgen op ‘zorgvuldig uitgekozen’
doelen. Doelen vlak naast de commandoposten van onze VN-troepen dus –
troepen die inmiddels de leiding hebben over de even onmogelijke als
noodzakelijke missie, om het land weer een beetje op de been te helpen.
Nationbuilding? Laat dat maar aan die Nederlanders over – zijn ze goed in!
In A-class bombardementen trouwens ook...

Maar ja, dan moeten we het meteen over onze huidige minister van
buitenlandse zaken hebben. U weet wel: die wonderbaarlijk herrezen ster die
net iets te vaak over "mijn collega" spreekt (waarmee hij dan de
Amerikaandse minister van buitenlandse zaken Colin Powell bedoelt). Dezelfde
die zijn verre voorganger Van der Stoel heeft horen zeggen, dat het Iraakse
bewind aan alle kanten verwerpelijk is, en de rol van de veiligheidsraad in
het post-koudeoorlog tijdperk aan herziening toe is.
Een genuanceerde analyse van een ervaren diplomaat, welke onze nieuwe
minister vervolgens maar meteen in een even ongenuanceerd als ondiplomatiek
beleid heeft omgezet. Internationale rechtsorde? Op de schop ermee – alles
is bespreekbaar! Veiligheidsraad? Pfff – moeten we zeker op die chinezen
gaan wachten! De VN? "Nou weet u, mijn collega zei het laatst zo treffend:
unfortunately a highly ineffective body..."

Moeten we het dan nóg een keer over de scheiding van machten hebben? Over
hoe een uitvoerende macht altijd gebonden dient te zijn aan een rechtelijke
macht, omdat de uitvoerende macht in aard, wezen en praktijk altijd gericht
is op de effectiviteit van het moment, en derhalve altijd geneigd is de
lange termijn te negeren?
Hallo – zijn we daar nog? Is er nog iemand bij de les? Of zullen we in het
kader van de nieuwe tijd (na ‘nine-eleven’) of de nieuwe politiek (na ‘de
dood van Pim’) de hele wereldgeschiedenis maar meteen als irrelevant
terzijde schuiven? Net als volgens de huidige berichtgeving heel Europa (en
nog zo’n driekwart van de wereldbevolking) inmiddels irrelevant zouden
zijn...

Nee, laten we het hier op Nettime dan in godsnaam maar over kunst hebben.
Mediakunst welteverstaan. Of nog beter: tactische media!
Weten we het nog? De ongekende mogelijkheden van de nieuwe media waarmee een
radicale aanval op de hegemonie van de oude media zou worden ingezet? Hoe
staat het daar nu eigenlijk mee? Wel – de bezoekers van de laatste 5 minutes
hebben allemaal kunnen zien: digitale projecties, digitale
beeldmanipulaties, digitale prints, digitale video, digitale radio, digitale
converenties, digitale tv en vooral: digitale teksten – heel veel digitale
teksten! In die teksten is van alles te lezen over de prachtige intenties
van de maker(s), de originele technieken die men hanteert en de
lovenswaardige doelen die men zichzelf stelt – doelen die vervolgens soms
wel, en soms niet  worden gerealiseerd. Over dit alles natuurlijk niets dan
lof. De wereld is er in ieder geval een stuk bespreekbaarder op geworden.
Nee, waar ik het over wil hebben is die grote belofte: die miraculeuze
verandering van de oude media.

En dan wordt het opeens toch wel erg stil.

Want al die fantastische alternatieve websites hebben immers niet kunnen
voorkomen, hoe het nieuws in het land dat de persvrijheid toch zowat heeft
uitgevonden, thans totaal wordt gedicteerd door een overheid, wiens
legitimiteit vlak na de verkiezingen door de helft van de natie werd
betwist. Nog nooit in de geschiedenis waren de mogelijkheden voor
diversiteit zó groot, en nog nooit was het nieuws in het land – waar
internet nota bene het diepst is doorgedrongen in de levens van gewone
mensen – zó vlak en zó eendimensionaal. Hoe kan dat dan? Zijn die Amerikanen
dan allemaal gek of zo?

Nee, ze zijn niet gek – ze zijn gewoon beter! D.w.z. hun overheid begrijpt
veel beter dan al die alt.net.dot.media organisaties, dat je mensen geen
informatie moet voeren – dat willen ze namelijk helemaal niet. "Dass fressen
sie nicht!" – om maar eens een beroemde Duitse toneelschrijver verkeerd te
citeren. Want als het eten en de olie in overvloed aanwezig zijn, komt de
moraal wel degelijk als eerste – of in ieder geval ver voor zoiets abstracts
als informatie. En in onzekere tijden is die moraal voor de gewone mensen
natuurlijk zo plat als een dubbeltje: ikke goed – hullie niet te vertrouwen.

Drijvend op die moraal hoeft de overheid alleen maar te zorgen dat ‘zich
nieuwe ontwikkelingen voordoen’. En wie de uitvoerend macht van het grootste
en machtigste land in de geschiedenis van de mensheid in handen heeft, hoeft
maar een scheet te laten en het is al nieuws. En met een stapeltje
uitzonderlijke bevoegdheden op zak, is het natuurlijk helemaal feest. Dat
opent zeg maar een ‘wereld van mogelijkheden’ om de eigen agenda te zetten.

En zo zeilen we langzaam naar het onderwerp waarover wij het eigenlijk
zouden moeten hebben: de Pax Americana en de media.

Want wat voor antwoord hebben wij als tactische media-specialisten op het
feit, dat een stel onbehouwen boeren aan de andere kant van de wereld, onze
agenda dicteren? Dat wij hier in alle ernst en uit vrije wil hun onzinnige
plannen bespreken – dat wij daar kranten over vol schrijven, debatten over
beleggen, websites voor opzetten, et cetera.
Kortom: waarom laten wij ons op sleeptouw nemen naar een wereldbeeld die wij
toch nauwelijks de onze kunnen noemen – een wereldbeeld waarin wij onszelf
uiteindelijk zelfs als irrelevant willen zien...

Laten we er geen doekjes om winden: als geëngageerde, intellectuele,
kunstzinnige en vrijdenkende media-specialisten hebben wij hier gewoon geen
antwoord op. En waarom niet? Heel simpel: omdat wij zo dolgraag willen
vasthouden aan die schone belofte van de nieuwe media. Een schokkende
ontwikkeling? Hup – nog een website. Welja, we gooien er meteen een massa
informatie tegenaan – weet je wat, we monteren een live-webcam zodat Pietje
aan de andere kant van de wereld het debat ook kan volgen!

Maar ondertussen is de derde wereldoorlog – u weet wel: die zich grotendeels
via de media zou afspelen – in alle hevigheid losgebarsten. Ondertussen weet
ook geen Amerikaan meer wat de scheiding der machten werkelijk inhoudt, en
worden alle internationale rechtsinstituties één voor één vakkundig om zeep
geholpen. Want dit is natuurlijk waar die Pax Americana, die oorlog tegen
Irak, de as van het kwaad of het internationale terrorisme uiteindelijk
allemaal op neerkomt: de opschorting van die lastige rechtelijke macht.

Voorlopig staat het 23-0 voor de uitvoerende macht. En in geen velde of
wegen is er enige serieuze weerstand te bespeuren.
Of toch wel? Ja verdomd zeg – daar helemaal aan de andere kant van
gigantische Atlantische kloof staan een paar nietige mensen op het strand
te... tja, wat DOEN die daar eigenlijk? Volgens mij staat ze daar alleen
maar een beetje te staan...

Inderdaad, daar op het Hollandse strand staan wat eenvoudige burgers die
simpelweg weigeren om de hen door de Amerikanen toebedeelde rol te spelen,
en zich niet zomaar als irrelevant terzijde laten schuiven. Mensen die zélf
willen bepalen van welk wereldbeeld zij onderdeel uitmaken.

Ik heb het over een initiatief waarvan een aantal Nettimers inmiddels op de
hoogte zijn. Een even nietige als manhaftige poging van een stel domme
Hollanders om in ieder geval één tegenpuntje op het scorebord te krijgen.
Een poging die nu nog niets voorstelt, maar die wel alles in zich heeft om
uit te groeien tot een serieuze, en mogelijk zelfs effectieve, verzetsdaad.
Serieus omdat het een werkelijke, d.w.z. fysieke, inspanning vraagt van de
mensen die eraan deelnemen – mogelijk effectief omdat deze mensen gebruik
maken van het krachtigste wapen waarover ieder van ons beschikt, namelijk de
individuele moraliteit. Het zijn individuen die zogezegd ‘van hogerhand’
ingrijpen op het abstracte machtenspel van de wereldpolitiek. Lees erover
op: www.hogerhand.nl

En dit is de simpele vraag die ik alle Nettimers hier wil voorleggen: komen
jullie lekker met ons buitenspelen of blijven jullie liever binnenzitten?
Anders gezegd: zullen we dit
mediaspelletje even met z’n allen van de grond tillen en zo in ieder geval
probéren om met elkaar een punt te scoren, of blijven we allemaal aan onze
eigen digitale nestjes voortbouwen?
Laat één ding duidelijk zijn: er is heel dringend hulp nodig! – niet
volgende week, volgende maand of volgend jaar – maar NU. Dus als jullie
willen dat dit spelletje doorgaat, zet je computer dan een avondje uit en
kom een paar uurtjes meescheppen. Geloof me: je zult er geen spijt van
krijgen.


________________________
  Ron Peperkamp
  ron@peperkamp.nl
________________________



______________________________________________________
* Verspreid via nettime-nl. Commercieel gebruik niet
* toegestaan zonder toestemming. <nettime-nl> is een
* open en ongemodereerde mailinglist over net-kritiek.
* Meer info, archief & anderstalige edities:
* http://www.nettime.org/.
* Contact: Menno Grootveld (grootveld@nrc.nl).